Dyson Sphere Güneşe Hükmetmek

Dyson küresi, yıldızı çevreleyen yörüngelerde dönen, sık bir şekilde yerleşmiş platformlardan oluşan teorik bir mega mühendislik projesidir. Yaşam kurmak ve merkezdeki yıldızdan yayılan radyasyonları yüksek verimlilikle yakalamak için yaratıcılarına geniş yüzey alanı sağlayan, nihai uzayda yaşam ve enerji üretimi çözümüdür.

Neden Bir Dyson Küresine İhtiyacımız Var?

1960 yılında ilk kez bu varsayımsal yapılar hakkında kurguyu ortaya atan İngiliz-Amerikan asıllı teorik fizikçi Freeman Dyson’a göre, yerel yıldız mahallelerinde bazı uydulara ve gezegenlere yerleştikten sonra akıllı bir uzaylı türü, artan popülasyon nedeniyle çok daha fazla enerji tüketmeye başlayacak ve bunun sonucunda da böyle bir girişimde bulunmak isteyecektir.

Bu uzaylı türünün endüstrisinin ve popülasyonunun her yıl düzenli bir şekilde %1 oranında büyüdüğünü varsayarsak, Dyson’ın hesaplamaları, türün işgal ettiği alanın ve enerji ihtiyaçlarının katlanarak artacağını, hatta 3000 yıl içerisinde trilyon katına çıkacağını ileri sürüyor. Güneş sistemleri Jüpiter büyüklüğündeyse türün mühendisleri, gezegeni nasıl parçalara ayıracaklarını ve gezegenin kütlesini nasıl küresel bir kabuğa yayacakalarını düşünmeye başlamalılar.

Güneş ve Dünya arasındaki mesafenin 2 katı mesafede 2 ile 3 metre kalınlığında platformlar inşa etmek, platformların merkez yıldıza bakan kısımlarında yaşam için elverişli olacaktır. Freeman Dyson:"Bu kalınlıkta küresel bir kabuk rahatça yaşama uygun hale getirilebilir. Ayrıca içerisinde üzerine düşen güneş radyasyonlarını toplayacak bir mekanizma kolaylıkla geliştirilebilir.” diyor.

Dyson'a göre güneş enerjisi emildikten ve kullanıldıktan sonra yapının erimesini önlemek için enerjiyi geri yayması gerekir.Bu , uzaktaki bir gözlemci için yörünge ve platformların sıklığına bağlı olarak Dyson küresiyle sarılmış yıldızın ışığının çıplak gözle soluk ya da karartılmış görünmesine neden olacaktır.

Dyson Küreleri Gerçek Olabilir Mi?

Kızılötesi radyasyonlardan dolayı Dyson kürelerini, uzaktaki astronotların evrendeki diğer varlıkları tespit etmek için kullanabilecekleri bir tür teknolojik imza olarak kabul edebiliriz. Şu ana kadar çok az sayıda araştırmacı Dyson kürelerini tespit etmek umuduyla geceleri gökyüzünün kızılötesi haritalarını taradı ancak hiçbiri sıra dışı bir şey görmedi.

2015 yılında Yale Üniversitesi’nde çalışan Tabetha Boyajian adında bir astronom, KIC 8462852 isimli bir yıldızdan gelen ışığın gizemli bir şekilde kısıldığını kaydetti. Bu alışılmamış titreşim araştırmacılar tarafından daha önce kaydedilen hiçbir veriyle eşleşmiyordu. Bazı araştırmacılar titreşen ışık düşüşlerinin, yerleşik bir Dyson küresinden kaynaklanabileceğini düşündü. Bu düşünce medyanın ilgisini fazlasıyla üzerine çekti. Kurum tarafından diğer canlılık belirtilerini araştırmak için düzenlenen, Boyajian anısına Tabby’nin yıldızı olarak adlandırılan teknolojik kampanyaların altı boş çıktı. Dahası şu an bir sürü araştırmacı ışığın davranışlarını başka canlılık aramadan cevaplamaya çalışıyor.

Dyson küreleri onlarca yıldır bilim kurgu dünyasının temelini oluşturuyor. 1937’ye kadar belirli bir galakside sistemlerin nasıl olduğunu Dyson’ın düşüncelerini etkileyen, bir Stapledon romanı “Star Maker”; güneş enerjisini akıllı kullanım için odaklayan, tüm galaksinin karartıldığı ve ışık tuzaklarıyla çevrili olarak açıklıyordu. Yazarı Larry Niven olan “Ringworld” adlı romanda ise 1992 yılında yayımlanan “Star Trek: Next Generation” bölümünde de olduğu gibi yıldızı çevreleyen halka şeklinde bir yapı olarak tanımlanmıştı.

Bu tür hayali yapıların insanın hayal gücünün dışında olup olmadığı hala bilinmiyor. Dyson, varsayımlarında tüm ileri derecede teknolojik toplumların bu projeyi hayata geçireceğini iddia etmiyordu. Aksine, bazı oldukça gelişmiş toplumlar hayata geçirmiş olabilir diye düşünmüştü. Bu nedenle insan gök bilimciler için bu muazzam deha örneklerini araştırmak oldukça değerli olacaktır.