Sıfır Bilgi Kanıtlarını anlamak
Sıfır bilgili ispatlar, ifadenin kendisini açığa çıkarmadan bir ifadenin geçerliliğini kanıtlamanın bir yoludur. “Kanıtlayıcı”, bir iddiayı kanıtlamaya çalışan taraftır, “doğrulayıcı” ise iddiayı doğrulamaktan sorumludur.
Sıfır bilgili ispatlar, yaygın güncel tanımıyla birlikte ilk kez 1985 yılında yayınlanan “İnteraktif kanıt sistemlerinde bilgi karmaşıklığı” başlıklı çalışmada bahsedilmiştir.Sıfır bilgi protokolü, (kanıtlayıcı) tarafların açıkça beyan edilen bilgilerin doğruluğu dışında başka hiçbir veri paylaşmadan, bir şeyin doğru olduğunu karşı (doğrulayıcı) taraflara kanıtlayabildikleri yöntemdir.
Sıfır bilgi kanıtları, bireyler özelinde bilgi güvenliğini taahhüt ettikleri için uygulamalı kriptografideki bir atılımı temsil etmektedir.Sıfır bilgi kanıtları, hassas bilgilerin paylaşılabilmesi için daha fazla gizliliği koruyan araç ihtiyacı doğduğunda ortaya çıktı. Sıfır bilgi kanıtları, bir ifadenin doğruluğunu, ifadenin içeriğini veya doğruluğa nasıl ulaştığınızı açıklamadan kanıtlamanızı sağlar.
Sıfır bilgi protokolleri, girdi olarak bazı verileri alan ve çıktı olarak “doğru” veya “yanlış” olarak döndüren algoritmalara dayanır. Sıfır bilgi protokolü, doğruluğunun kısa ve öz bir kanıtını oluşturmak için girdi olarak ifadeyi kullanır. Bu kanıt; oluşturulurken kullanılan bilgileri ifşa etmeden, bir ifadenin doğru olduğuna dair güçlü garantiler sağlar.
Sıfır bilgi kanıtları, birçok gerçek dünya uygulamasında kullanılmaktadır. Örneğin, sıfır bilgi kanıtları, kimlik hırsızlıklarının kritik bir sorun haline gelmesiyle birlikte, hassas bilgilerin paylaşılabilmesi için daha fazla gizliliği koruyan araç ihtiyacı doğduğunda ortaya çıktı. Sıfır bilgi kanıtları, birçok farklı sektörde kullanılmaktadır, örneğin finans, sağlık, sigorta, kamu hizmetleri ve daha fazlası.
