Engineering Empire: ROMAN EMPIRE

Roma imparatorluğunun askeri mühendisliği, çağdaşlarından çok daha ölçekli ve sıklıkta olan bir alandı. Roma mühendisleri, yollar, köprüler, tüneller ve etkileyici su kemerleri gibi birçok yenilikçi yapı inşa ettiler. Bu yapılar, üstün mühendislik becerileri ve yaratıcılıklarının bir kanıtıdır. Roma mühendisleri, eski fikirleri ve icatları geliştirerek birçok yeniliğe imza attılar. Köprü ve su kemerleri inşaatında malzeme ve teknikleri devrim yarattılar, antik silahları mükemmelleştirdiler ve yeni silahlar geliştirdiler, ayrıca su gücünden yararlanan makineler icat ettiler. Roma mühendisliği, Roma’nın Avrupa ve Akdeniz’deki egemenliğini yüzyıllarca sürdürmesine yardımcı olan çok sayıda zenginlik ve refah yarattı. Roma mühendisliğinin bazı önemli yönleri şunlardır:

• Su kemerleri: Su kemerleri, Roma’nın ilk su kemeri Aqua Appia’nın 312 MÖ’de inşa edilmesinden yüzyıllar önce Yakın Doğu’da zaten var oluyordu. Ancak Romalılar, su kemerlerini eşi görülmemiş bir ölçekte inşa etmelerine izin veren birçok yenilik getirdiler. Su kemerleri, uzak pınar ve dağlardan şehir ve kasabalara su taşıyan boru hatları, tüneller ve kanallardan oluşuyordu. Su kemerleri, şehirlerin çeşmelerine, tuvaletlerine, kamu banyolarına ve zengin Romalıların evlerine su sağlıyorlardı. Ayrıca değirmenler ve diğer makineleri çalıştırmak için de kullanılıyorlardı. Roma su kemerleri, pompalar değil, suyun akması için hafif bir eğimle yer çekimini kullanıyordu. Diğer yenilikler arasında vadilerin ve alçak arazilerin üzerinden su taşımak için kemerlerin kullanılması, beton ve su geçirmez çimento kaplamaların yaygın kullanılması ve su arzını düzenlemek için düzenli aralıklarla çökeltme tanklarının kullanılması vardı. Su kemerleri 100 kilometreden (62 mil) daha uzun olabilirdi. Örneğin, 144-140 MÖ’de inşa edilen Aqua Marcia, Roma şehrine ulaşmadan önce yaklaşık 91 km (57 mil) yeraltında ve ardından 10 km (6 mil) yerüstünde alt yapılar ve kemerler üzerinde akıyordu. Su kemerleri düzenli olarak bakıma ihtiyaç duyuyordu, çünkü boru hatlarında enkaz birikiyordu ve yıllar içinde sızıntılar gelişiyordu. İmparatorluğun ortasına gelindiğinde, Roma, bir su kemerinin tamir altında olduğunda bile su dağıtımını sağlayan su kemerleri arası çapraz bağlantılara sahip büyük ve karmaşık bir su ağına sahipti.
• Köprüler: MÖ 2. yüzyıldan itibaren Romalılar, Roma’daki 135 metre (443 ft) uzunluğundaki Pons Aemilius gibi büyük ve görkemli taş köprüler inşa ettiler. İlk taş köprüler, demir kelepçelerle bir arada tutulan taş bloklar kullanıyordu. MÖ 2. yüzyılın ortalarında, Romalılar beton kullanmaya başladılar: köprüler genellikle beton bir çekirdek ve taş blok kaplama ile inşa ediliyordu. Beton kullanımı, köprülerin dayanıklılığını ve gücünü önemli ölçüde artırdı. Beton ayrıca güçlü ayaklar inşa etmek için de kullanıldı. Anahtar taşı kemerlerin yenilikçi kullanımı sayesinde taş köprüler mümkün oldu. Önemli bir örnek, Ren Nehri üzerindeki Julius Caesar’ın Köprüsü’dür. Bu köprü, sadece on günde tamamlandı ve muhafazakar bir tahmine göre 100 metreden (300 fit) daha uzundu Bu inşaat, mühendislik konusunda çok az deneyimi olan ve Roma’nın istediği yere gidebileceğini vurgulamak için bilerek aşırı mühendislik yapılmıştı. Caesar, tamamlanan köprüden geçerek bölgeyi tartışmasız bir şekilde keşfedebildi, ardından sökülen köprüden geri geçti. Caesar, Galya Savaşı’nda şöyle anlatıyor: "Bana ve Galya’ya savaş açanları teslim etmelerini istemek için Sugambri’ye haberciler gönderdim, onlar da Ren’in Roma gücünün sınırı olduğunu cevap verdiler."
• 
• Askeri mühendislik: Romalılar, askeri teknolojiyi önemli ölçüde ilerlettiler ve bunu büyük ölçekte uyguladılar. Yunan şehir devletlerinden birkaç erken model ballista’dan sonra Romalılar tasarımı benimsediler ve geliştirdiler, nihayetinde her lejyona bir tane vererek. Bu organizasyonu kolaylaştırmak için, birçok tür uzmana sahip mühendislik birlikleri geliştirildi. Roma askeri mühendisliği hem rutin hem de olağanüstü formlar aldı, ilki standart askeri prosedürün bir parçası, ikincisi ise askerin gerektirdiği olağanüstü veya tepkisel bir mühendislik projesiydi. Rutin ve proaktif askeri mühendislik Her Roma lejyonunun kalıcı bir üssü olarak bir lejyoner kalesi vardı. Ancak, yürüyüş halindeyken, özellikle düşman topraklarında, lejyon sadece toprak, çim ve kereste kullanarak kale veya castra adı verilen bir tahkimat inşa ederdi. Kamp inşaatı, mimarlar (mühendisler) tarafından yönetilen, düzenli görevlerden muaf tutulan immunes adlı bir asker sınıfından olan uzmanlara ait birimlerin sorumluluğundaydı. Bu mühendisler, gerektiğinde askerlerden manuel işçi talep ederlerdi. Bir lejyon, düşman saldırısı altında birkaç saat içinde bir kamp kurabilirdi. Kamp türlerinin isimleri, yatırım miktarını temsil ediyor gibi görünüyor: tertia castra, quarta castra: "üç günlük kamp", "dört günlük kamp" vb. Köprüler Trajan’ın Danube üzerindeki Köprüsü, bin yıldan fazla bir süre en uzun köprü Marcomannic Savaşları sırasında ponton köprü ile Danube Nehri’ni geçen Roma Lejyonerleri, Roma, İtalya’daki İmparator Marcus Aurelius’un (MS 161-180) sütununda kabartma olarak tasvir edildi Mühendisler, kereste ve taştan köprüler inşa ettiler. Bazı Roma taş köprüleri hala ayakta duruyor. Taş köprüler, anahtar taşı kemerlerin yenilikçi kullanımı sayesinde mümkün.
• Son olarak benim düşünceme göre savaşların sadece güçlü savaş aletleri ile yapılmadığını ve nicel üstünlüğün en önemli faktör olmadığını Roma İmparatorluğunda gayet net görüyoruz. Askeri disiplin, savaş tecrübesi, psikoloji, mühendislik, ve en önemlisi bence askeri taktik ve strateji savaşların önemli etkenleridir.Beni dinlediğiniz için teşekkürler. Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın.
•