BİR BALIKÇININ ANISI-2
Birgün gece vardiyasından çok yorgun ve uykusuz bir şekilde eve geldim. Hemen üzerimi değişip kendimi yatağa attım. Tam uykuya dalmıştım ki telefon acı acı çalmaya başladı. Gözümü zorla açarak söylene söylene telefonu açtım. Telefonun diğer ucunda balık arkadaşım Fatih vardı. Bana “sen ne yatıyorsun millet denizde balık bırakmadı, somon kafesi patlamış, deniz yıkılıyor” dedi. Ben o sözleri duyduğumda bir heyecan ile üzerimi çoktan giyinmiş evden çıkmak üzere malzemeleri almaya başlamıştım.
Çok geçmeden arkadaşım dediği yere vardım ve şöyle bir denizi gözlemledi. Gerçekten denizin üzeride balığın oynadığı görülüyordu. Bir mutlulukla oltamı elim aldım ve at çeke başladım. Birden olta elimden gidecekmiş gibi bir sallandı peşinden bir balığın suyun üzerinde zıpladığını gördüm. Daha sonra o beni ben onu çekmeye çalışırken balığı zorla kenara çektim. Ama hala o balık tutmanın mutluluğu ile sevinirken biran önce oltamı tekrar denize atmak için sabırsızlanıyordum. Bende bir mutluluk ne akşamın yorgunlu nede uykusuzluk kalmıştı. Daha sonra bir iki balık derken baktım balıkları koyacak yer kalmadı. Hemen diğer arkadaşlardan birisini aradım ve balıkları koyacağım bir şeyler getirmesini istedim. Arkadaş çok geçmeden geldi ve tuttuğum balıkları toplayıp bana yardım etmeye başladı. İkimiz akşam saatine kadar 40-50 balık yakaladık ve günü bitirdik. Gün bitti ama bende bitmiştim. Ellerim kollarım kalkmaz olmuştu ama genede mutluydum.
Tuttuğum balık çok fazla olduğundan ve biz bu işi zevk için yapığımızdan balıkları komşulara dost ve arkadaşlara dağıttık. Akşam eve geldiğimde tekrar vardiya saatim yaklaşmıştı. Ama benim aklım hala denizdeydi. Biran önce vardiya bitsede balığa gitsem diye.
O günkü tuttuğum balıkları hiç unutamam çünkü en fazla ve en çok balık tuttuğum gün olmuştu. Bu arada kafesi patlayan işletme sahibinin de helalliği alınmıştır. Bu vesile ile ben balık tutma zevkini aldım dost ve arkadaşlarda güzel bir balık ziyafeti çekmiş oldular. (Balıkçılık bir hobi değildir, balıkçılık bir tutkudur.)
