Taslak devamm
İnstagram just_lubo
Siyah Kitap düşüncelerinden sıkılmaya başlamıştı. Kafasında kurduğu senaryolar onu tedirgin etmekten başka bir işe yaramıyordu. Hata yapmaktan korkmasa yeni arkadaşlar edinecek hatta bu cahillige son vermenin bir yolunu bulacaktı. Fabrikaya girdiğinden beri kendi içinde verdiği savaşın sonucunu bekliyordu. Sorun şu ki birinden yardım almadığı sürece bu savaş bitmeyecekti ve bunu kendisi de çok iyi biliyordu. Bazı şeylerin farkına varmak için hayata farklı açılardan bakmayı denedi ama bu ölüm hakkındaki düşüncelerini birazcık olsun değiştirmedi. Bilmiyordu nasıl yaşaması gerektiğini, ne yapıp da kurtulabilirdi bu olumsuz düşüncelerinden? Yanmanın vereceği hazzı düşünmeden duramıyordu. "Ben ölmek istemiyorum" diye bağırdı siyah kitap. Yanında kimsecikler yoktu. "Dostlarım hayatımı düzene sokmamda yardımcı olacaktır, buna eminim. Prova yapmam gerekiyor iyi bir izlenim bırakmalıyım" dedi ve karşısındaki duvara bakarak konuşmaya başladı. "Merhaba ben siyah kitap, arkadaşınız olmayı gerçekten çok isterim. Hayır, onlara muhtaç olduğumu belli etmemeliyim. Sonra herhangi bir tartışmada beni küçük düşürmeye çalışırlar. Daha tanışabileceğim bir kitap olacak mı ondan bile emin değilim ama tedbiri ele almakta fayda var. Her neyse tekrardan deneyelim. Merhaba ben siyah kitap, isminizi sorabilir miyim? Güzel bir ismi olduğunu söylersem konuşmaya değer bir sohbet kurabilirim. Sorunlarımdan bahsederim o da bana yardımcı
olmaya çalışır" "Kiminle konuşuyorsun?" dedi sarı saçlı bir kitap. Ismi Stella'ydı, fabrikanın ilk yapılan kitaplarından birisiydi. Yapıldığı günden beri insanlardan saklanan kitaplara yardımcı oluyordu. Tıpkı Lubo'nun yaptığı gibi ama Stella kendi isteğiyle yapıyordu. "Sen ne zamandan beri buradasın?" dedi siyah kitap "Sorunlarına çare olabilirim ve arkadaşın olmayı gerçekten çok isterim" dedi Stella "Bunları duymaman gerekiyordu." "Boşversene bütün kitaplar hata yapmaktan korkar, neredeyse mükemmeliz" siyah kitabının lekelerine bakarak "Tabii aynısını senin için söyleyemeyeceğim" dedi. Siyah kitap sinirlenerek "Suratıma vurmasana şunu biliyorum" dedi. "Bildiğini biliyorum" dedi Stella "İstersen yardımcı olabilirim, senin liderimize götürebilirim mesela" "Özür dilerim" "Ne için?" "Kötü bir başlangıç oldu" "Ah hiç sorun değil, yalan yere ismimi güzel bulduğunu söylemenden iyidir. Ben Stella bu arada memnun oldum." "Ben de siyah kitap" "Senin bir ismin yok mu, ilk sayfanda yazılı olması gerekirdi?" "Neden kendin bakmıyorsun?" dedi siyah kitap. Stella siyah kitabının ilk sayfasını açtı. Sayfa lekeliydi, ismi gözükmüyordu. "Sayfalarınızda yazan bilgiler sizi mükemmel kılıyor. Ben mükemmellikten bayağı bir uzağım. Sayfalarımın çoğu lekeye bulaşmış,yani anlayacağın bilgiye olan açlıkla sınanıyorum. Cahilliği nasıl tanımlarsın Stella, Güneş'i tutmaya çalıştım inanabiliyor musun?" "Daha önce hiç kusurlu bir kitapla konuşmamıştım. Mürekkep makinasının bozulduğu gün bütün kusurlu kitaplar geri dönüşüme atılmıştı." "Ne yani bir tek ben mi hayatta kaldım?" dedi siyah kitap. "Sanırım evet" dedi Stella "Benimle gel,sana yardımcı olmak istiyorum" Stella siyah kitabın elinden tuttu. Siyah kitap bunu beklemiyordu ve ilk defa sevgi duygusunu yaşadı. "Neden elimden tuttun?" dedi siyah kitap istemsiz bir şekilde. "Yerden kalkmana yardım ettim, bir sorun mu var?" dedi Stella "Hayır, hayır yok. Daha önce kimse bana destek olmamıştı,zorlukların üstesinden hep tek başıma geldim" dedi siyah kitap. "Biz kitaplar birbirimize hep destek oluruz. Buna dayanışma deniyor." dedi Stella. Ortalık garip bir sessizliğe büründü. Yol boyunca ne siyah kitap ne de Stella tek kelime etmemişti. Halkın olduğu yere geldiklerinde siyah kitap "Eğer bir kalbim olsaydı çoktan yerinden çıkmıştı" diye düşündü. Olmak istediği yerdeydi ve bunun için Stella'ya ne kadar teşekkür etse azdı. Stella, "Aramıza hoşgeldin siyah kitap" bar kapısını açarak "İstersen içeriye gir, arkadaşımla tanıştırırım" dedi. Kitapların arasından geçerek en köşedeki masaya ilerlediler "Demek kendine yeni bir arkadaş bulmuşsun" dedi Stella. Della, Matilda'nın tutkal içmesini fırsat bilerek söze girdi: "Merhaba Stella, ben..." "Kız sen nerelerdesin, gözümüz yollarda kaldı. İnsan gitmeden önce bir haber verir, beraber giderdik." dedi Matilda, yerinde bile zor duruyordu. "İnsan derken?" dedi Stella gülerek. "Bakma sen ona bugün tutkalı biraz fazla
kaçırmış" dedi Della "Bana da vermek istedi, her ne kadar ısrar etse de
içmedim. Ben Della bu arada, Matilda biraz senden bahsetti"
"Biraz kelimesi anlattıklarımın yanında hafif kalıyor" dedi Matilda "Ah şu
arkandaki kitap da kim, bizimle tanıştırmayacak mısın?"
