Abdülhak Hamit Tarhan
merhabalar arkadaşlar.
düşünüyorum o halde varım yani cogito ergo sum demiş kant ama varlığımdan ötesine geçmeyelim şimdi.
düşünüyorum nereden başlayalım yazmaya, hangi konudan yazmak geliyor içimden.
Eyvâh! .. Ne yer, ne yâr kaldı, Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı. Şimdi buradaydı gitti elden, Gitti ebede gelip ezelden.
Abdulhak Hamit TARHAN'ın iyi bilinen belki de bilinmeyen sadece adı bilinen Makber şiirinin ilk iki beyiti ile başlayalım.
Eşinin vefatı üzerine yazmıştır ve de çok başarılı bir şiirdir. Her ne kadar cenazede tanıştığı bir kadınla sonrasında romantik bir ilişki yaşamasından ötürü dalga konusu olsa da Abdülhak Hamit'in bu şiiri derindir.
Eyvâh! .. Ne yer, ne yâr kaldı, Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı. Şimdi buradaydı gitti elden, Gitti ebede gelip ezelden.
yer de yar da kalmadı gönlüm sızlanmakla doldu kaldı şimdi buradaydı gitti elimden sonsuzdan gelip sonsuza gitti . Şeklinde anlaşılabilecek bir anlamı var.
Aklıma burası geldi değinmek istedim. Tamamını okumak için buraya tıklayabilirsiniz
Onun haricinde Abdülhak Hamid TARHAN'ın Şair-i Azam şiirini incelemek ve bazı noktalara değinmek isterim. Beni etkileyen bir şiirdir.
Başlamadan şunu söyleyeyim; Şair burada bir portre çizer bize şair durumun portresi.
Oturun ve portreye biraz bakalım.
Mevki, Viyana,
Bir darbe-i ma'kûs ile düşmüş o yana,
Hep tersine dönmüştür onun giydiği şeyler,
Hem biddefeat!..
Onlarla yatıp kalkar imiş kendisi söyler,
Vaktiyle bütün Pul'da yapılmışsa da heyhat!
Vaktiyle siyah, şimdi fakat yemyeşil olmuş
Bir paltosu vardır.
Tek gözlüğü vardır, geceler kandilidir o.
Ya Rab ne hayat!..
Cepler delik az çok,
Lakin ne zarar var ki delikten düşecek yok.
Bir korkusu vardır:
Meyhanelerin saat-i tatili pek erken..
Bir kirli paçavrayla gezer,
Mendilidir o.
Serpuşu ne festir, ne külâhtır, ne sarıktır,
Kalpak da değildir,
Bir şapka mı? hâşâ. O onun kendine mahsus,
Bir başka şekildir.
Keşkül gibi bir şey..
Milliyetini fârık olan yok soruyorlar.
Kimdir bu alâmet. bu musibet, ne kılıktır,
Ürkütmiyelim sus.
Bir kahkaha, bir av'ave kopmakta peyapey..
Zül fakrına bir zam! ..
Ancak biri vardır, ona der: Şair-i Azam!..
bu da şiir okuma arası olsun.
iyi günler
